Genade zij met u. Maar vooral met mij

Vergeving

Vergeef ons onze zonden, gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren.”

- uit het ‘Onze Vader’, christelijk gebed

 

Wie van jullie is niet opgegroeid met dit gebed? Ik kan het zingen, declameren, murmelen of innig reciteren, naargelang van mijn stemming.

Niet dat ik dit specifieke gebed vaak gebruik tijdens mijn meditaties. Ik zoek mijn heil meestal bij sanskriet gebrom dat ik niet begrijp maar dat me wel makkelijk in hogere sferen brengt.

Door een diepe dialoog deze week kwam ik tot de vaststelling dat ik de relatie met mijn giftige ex nog geen passende plaats heb gegeven. ‘Vergeving’ is het belangrijkste aspect dat nog mist om dat hoofdstuk af te sluiten. Genade hebben met hem, maar vooral ook met mezelf.

Vergiffenis schenken aan iemand:

ü  Die nauwelijks benzine in jouw auto gooide of onderhoud betaalde maar er wel dagelijks gebruik van maakte;
ü  Die bijna drie jaar gratis bij je gewoond en gegeten heeft;
ü  Die betrapt werd met een andere vrouw in bed;
ü  Die de politie omkocht om je dreigtelefoontjes te sturen;
ü  Die de papieren van jouw auto in zijn bezit hield en gebruikte om de politie wijs te maken dat jij zijn auto gestolen had...

Dat is niet zo gemakkelijk.

 

Genade verlenen aan iemand:

ü  Die een drankzuchtige steeds weer in staat stelde om zijn liefhebberij verder te zetten;
ü  Die alle smoesjes altijd weer geloofde;
ü  Die koste wat het kost alles vermeed/toestond om de relatie te laten slagen;
ü  Die aan de buitenwereld wilde bewijzen dat ze een plaats in de lokale gemeenschap veroverd had;
ü  Die persoonlijke grenzen en waarden overboord flikkerde om het gevoel te hebben ergens bij te horen...

Dat is nog veel moeilijker.

 

Het is een proces waar ik momenteel midden in zit, en alles even opsommen zoals hierboven is erg confronterend en verhelderend.

Ik vergeef mezelf.

 


Reacties

Een reactie posten

Ik kijk uit naar je opbouwende kritiek!

Populaire posts van deze blog

Verassingslunch door collega's

A thought about voluntarism

De ondankbare vluchteling