Wit superioriteitsdenken? Mij overkomt dat niet.
We denken allemaal dat wij niet de racisten zijn. Het is onze rare buurman, of de eigenaar van dat ene restaurant die altijd met schijnbare tegenzin mensen met een gekleurde huid bedient. Toen ik besliste om te verhuizen naar Oeganda vond ik mezelf zeker geen racist. Van wit superioriteitsdenken had ik nog nooit gehoord. Maar het zit hem in de kleine dingen. Minuscule patronen en gedachtegangen waar ik me sinds kort bewust(er) van ben en die aantonen hoe diep ons wit superioriteitsdenken er in zit. Laat ik een voorbeeld geven uit mijn dagelijkse leven. Ik bestel veertig kilo mozzarella in Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Ik betaal, zoals altijd netjes vooruit, ook het transport om het tot Masaka te brengen. Ik geef mijn telefoonnummer, zodat de vrachtwagenbestuurder me kan bellen wanneer hij in de buurt van Masaka is, waar mijn brommerchauffeur de mozzarella kan oppikken. Werkt al jaren prima zo. Op de dag van de levering krijg ik