Zoekend in de mist

Deze week hebben we het Matendo project bezocht in Kibaale, in de buurt van Fort Portal (min of meer), volledig ruraal en érg afgelegen. Jackson is een Oegandees (met zowaar visie!) en heeft mits funding een Vocational Training Centre gebouwd dat in januari zijn eerste leerlingen zal ontvangen. Aangezien Vocational Training ook onze dada is, dachten wij van eens kennis te maken met de man en zijn project, en te zien wat we samen zouden kunnen doen eventueel. Het was een weerom prachtige plek met goeie vibes en een mooi project. Het leuke is ook dat er in NL al een stichting bestaat die Matendo ook ondersteund en we zo dus op 3 fronten zouden kunnen samenwerken! Volgende week gaat Jackson 2 weken naar NL om er oa te praten met mensen van verschillende bedrijven om te zien of er enige sponsering/samenwerking ivm nieuwe waterbronnen kan uitgewerkt worden. Danku Jacky voor het opzetten van deze gesprekken! Dus genoeg stof om weer over na te denken en uit te werken, deze

Gelukkig schijnt de zon hier regelmatig, en al even gelukkig zijn er ook dikwijls (stapel- of schapen-) wolken om de blauwe lucht wat te verzachten. Er is hier niet dikwijls een knalblauwe lucht te bespeuren, en voor de keer dat het wel gebeurd, en ik zit er (slechts) 10 minuten in, krijg je dit resultaat:  Verder is er zeker genoeg zon om zonnepanelen op te laten werken, dat is hier ook al redelijk ingeburgerd, redelijk duur en de kwaliteit van de panelen zelf blijkbaar ietske minder.  Maar als we ons vaste stekje vinden gaan we daar zeker iets mee doen! Het huis in Jinja is helaas veel te duur voor ons budget... helaas pindakaas. We gaan nog zien of we iets kunnen uitwerken met huren, maar eigenlijk denk ik dat we dit prachtige plaatje aan ons voorbij moeten laten gaan.  We zullen nog wel zien. Gister zijn we ook nog met een plaatselijke kennis naar een hotel gaan zien dat we eventueel zouden kunnen uitbaten. 's Avonds hebben we de eigenaar gesproken en mo

Company name: U Go Green Foundation Company slogan: Building a Sustainable Future Voila. Wat vind je daar van?  Dekt dat de lading (vocational school waar oa green technologies worden aangeleerd, een guesthouse dat zo groen mogelijk gebouwd en gerund wordt, een proper-waterproject als eerste opstart, bewustmaking van groene technologie algemeen, aanbieden van food security dmv goede landbouwtechnieken ...)? Klinkt het niet te mouchy / soft / geitewollensokken-achtig? Hoe komt het over? Wat stel je je er bij voor? De afkorting bekt misschien niet zo heel lekker, maar dat is dan jammer. De U staat zowel voor Uganda als You. Een website / organisatie met Go Green Foundation (dus zonder de U) bestaat al helaas (kunnen we misschien wel een partnership mee aangaan).  Graag reacties! De nieuwe firma dankt u :D

 Echt waar, dat is een zinnetje dat Reggie verschillende malen per dag zich afvraagt: is er electriciteit (als we thuis komen van de markt bvb), of, als er geen electriciteit is: wanneer zou het terug komen?  Ongelooflijk eigenlijk hoe afhankelijk we er van zijn.  Zodra er electriciteit is plakken we vast achter onze pc's, of het nu is om mail te checken, blog te schrijven, te facebooken of te werken aan ons businessplan, het lijkt wel of we zonder niet veel meer kunnen. We hebben al op papier verder gewerkt aan ons businessplan en mind map, maar al snel willen we dan toch iets opzoeken op internet, of vergelijken met iets van een andere site of een voorbeeld zoeken... et voila, alweer het schermpje nodig. 's Avonds net hetzelfde. Geen pc, dus geen filmpje of spelletje. Ik maak nu veel zweedse kruiswoordraadsels, Reggie kruipt erg vroeg in bed (voor zijn doen). Helaas zijn we met te weinig om Bonanza te spelen, of een ander kaartspelletje, want daar zit Reggie ec

Sfeer in Mbarara: mwa. Ok, maar niet veel soeps. Ik vond het een propperig klein vuil dorpje (ok: welk afrikaans dorpje is niét vuil) en we hebben er eigenlijk niet veel gedaan buiten wat rond gelopen en effe gekletst met 2 nieuwe Nederlandse vrijwilligsters. Ik was reuze benieuwd naar Fort Portal. Tyas, een vrijwilliger die ik vorig jaar heb leren kennen, vond het een leuk stadje, en ik had van nog mensen gehoord dat ze het daar gezellig vonden.  Na 5u in 2 verschillende matatu's te hebben gezeten (gelukkig op de iets meer comfy front seats waar je met max 2 personen op ook effectief 2 zitplaatsen zit, in tegenstelling tot de rijen achteraan - met 4 of 5 op een rij van 3 bvb) werden we gedropt in het taxipark van Fort.  Daar gelijk op een boda gesprongen naar een guesthouse die er leuk uitzag volgens de gids. Helaas volboekt, dus te voet verder naar de volgende (vlakbij).  Een hostel, heel simpel en goedkoop, maar wel leuk voor de verandering.  Nog effe een lift n

En nee, het kan niet groter dan dit, zodat het leesbaar wordt :-)

Donderdag, vrijdag en zaterdag hebben we veel gebrainstormd en ge-mind-mapped. Dat laatste is een super tool om te zorgen dat je op dezelfde golflengte komt en ook gewoon om alle losse brainstorm ideeen ordentelijk te plaatsen.  Als het lukt zal ik er een copy van hierop zetten, niet al te leesbaar voor jullie, maar het ziet er mooi uit! Zondag kwam de eigenaar van onze banda, een Deense pastor die hier een gigantisch project ivm kinderen heeft lopen, evenals verschillende kerken heeft opgezet, ons vragen of we mee wilden op bezoek naar een gevangenis. We zaten al heel de week binnen, we moesten toch eens wat van Masaka zien! (dat had hij dan toch opgemerkt, dat we nog niet zoveel gedaan hadden buiten onze banda).  Wij mee, samen met nog een stuk of 5 Muzungu's en een 7-tal Oegandese kerkgangers. Na een half uurtje rijden kwamen we bij een piepklein domeintje, ik denk een halve hectare groot. 1 groter gebouw in het midden, een klein opzij en ommuurd met een heg met veel

Hi! Fotos van ons huisje binnen en buiten staan op de foto-pagina! Vandaag ook inkopen gaan doen zodat onze keuken wat gevulder is met voedsel, en ons 1e zelf gemaakte potje staat te pruttelen. Hoe huiselijk. Heb ook alle koffers uitgepakt (héerlijk) en het meeste al een plaatsje gegeven. Om fotos en zo op te hangen moet ik nog is vragen aan de landlord of en hoe we dat mogen doen. Ik vrees dat we geen nagels in de muur mogen slagen. Zeker ook nog vragen of ik hier een poesje mag houden, want dat ga ik écht wel nodig hebben als Reggie weer weg is... We hebben nog geen plons in het zwembad genomen, maar dat zal er vast nog wel een keer van komen. Vooral Reggie kijkt er naar uit (haha: NOT!!). We zijn blij en gelukkig. Nu kunnen we onze gedachten richten op wat we hier willen gaan doen. Zonnige groetjes!

Tsjongejonge zijn wij goe bezig of wa (om effe te stoefen op onszelf ;-) Vandaag rondgesjokkelt, gewacht, gebeld, mensen gezien en gesproken, zelf op iemand afgestapt en info gevraagd, uiteindelijk in contact gekomen met een Deen die hier een serie banda's heeft staan en verhuurd. Daarbij is 1 grotere banda met eigen keuken en woonkamer (en slaapkamer en badkamer) die wij vanaf morgen zullen betrekken! Het terrein is volledig omheind (goed voor de veiligheid) en er is zelfs een klein zwembadje. Maar het beste is nog het uitzicht. Prachtig op een helling gelegen met uitzicht op de heuvels in de verte, elke avond gratis prachtige zonsondergang (ahum, toch als het niet volledig bewolkt is en regent zoals nu). Alle kosten zijn inbegrepen (water, electra, wifi, gemeubeld). Het enige wat we moeten doen is eten kopen en ons eigen kostje koken. Het is redelijk in de buurt van het centrum (om dus makkelijk boodschappen te doen) en toch rustig genoeg. Helemaal wat ik wou... :D

Heerlijk, we zijn weer in Masaka. Dat is toch stukken beter dan in Kampala, zowel qua rust als qua goeie vibes. Vanmorgen een goei gesprek gehad met onze contactpersonen hier (die ik vorig jaar heb leren kennen). Ze hebben verteld over hun zeer interessante plannen met Besaniya (guesthouse waar ik vorig jaar de meeste tijd zat) en stellen ook voor om rustig de tijd te nemen om weer te wennen aan Afrika en ons te settelen en orienteren. Voorlopig zijn er niet veel werkzaamheden te doen voor mij in Jjaja Bbanga, waarschijnlijk pas in januari. Leve het afrikaanse ritme!

 Hier zijn we dan weer. In het ICU guesthouse in Kampala. Heel maf, en pas tegen de avond besefte ik dat ik écht terug was! De laatste 10 dagen in Belgie waren zoooo hectisch (nog effe parket leggen vlak voor je vertrekt werkt niet echt anti-stresserend). Ik dacht dat ik een week zou moeten bijkomen in Oeganda voor ik weer aan de volgende serie zoektochten en oplossingen zoeken kon beginnen. Maar nu zit ik hier al de 2 e dag op rij te wachten op info van mijn contactpersonen hier, en dat begint toch al aan me te vreten… Het belangrijkste nu vind ik om een eigen plekje te hebben, een huis met mijn eigen spullen waar ik thuis kan komen. We wachten nog tot morgen, dan zouden we kunnen babbelen, en anders vertrekken we dinsdag naar Masaka om zelf een huis te zoeken. We hebben al enkele andere contacten die ons daar bij zouden kunnen helpen. Maar effe nog ivm onze vlucht, voor zij die benieuwd zijn: De vlucht begon al slecht in Brussel, we vertrokken met 1,5u vertraging,