Posts

Posts uit maart, 2012 tonen

Uitgaven Maart 2012

Afbeelding
We ontvangen reeds 93 euro per maand aan vast sponsorgeld! Daarnaast ook nog regelmatige eenmalige stortingen. En voor wie het nog niet op de website heeft gelezen, ook onze 1e gift via de webshop is binnen! Een geitje! Zodra de aankoop en donatie aan een familie heeft plaatsgevonden, zien jullie hier uiteraard de fotos! Super bedankt allemaal, voor elke bijdrage, hoe klein of groot ook.  Ontvangen giften februari en maart: € 288 + 143 Kosten maart: € 116 Totale pot op overschot: € 1.001 Detail van de uitgaven voor maart:

Fysiotherapie voor Hope

Afbeelding
Joepie ende joepie! Hope krijgt eindelijk weer fysiotherapie! (En dat was rijmen en dichten zonder mn gat op te lichten ;-) Vorig jaar kreeg ze dat blijkbaar ook al een keer, maar toen was het geld op. Nu is er zeker weer geld, want deze week is de fysiotherapeut 3x langs geweest en heeft de oefeneningen laten zien die we kunnen doen. Een tijd geleden had ik soortgelijke info ontvangen per mail van een paar Belgische kinesisten, maar ik was bang om het toe te passen. Ik dacht dat ik Hope pijn deed, omdat haar spieren zo stijf en spastisch zijn.  Ze werkt niet mee en alles kraakt dat het een lieve lust is. Om die oefeningen dan te zien doen door iemand die weet wat hij doet is een hele geruststelling. Ik durf de meeste nu ook doen en we gaan het ook aan de verzorgsters (de mama's zoals ze genoemd worden) aanleren. Die zijn wel wat brutter dus daar moet aan geschaafd worden, maar ze doen het wel met veel liefde.  Hopelijk blijven ze het ook volhouden als het nieuwe e

Communicatie

Om even een voorbeeld te schetsen over hoe moeilijk communicatie hier soms kan verlopen: Om 8u smorgens had ik (heel voorzichtig) horen kloppen aan de poort .  Ze kennen hier geen deurbel en we hebben geen askari (wacht) die de boodschap kan aannemen en doorgeven. Om 9u hoorde ik nog steeds af en toe geklop (nog steeds heel geduldig en voorzichtig). Aangezien ik niemand verwachtte en geen zin had om mijn bed uit te komen voor iemand anders ben ik gewoon blijven liggen. Tegen 10u kwam Angela (mijn buurvrouw en mede-compoundbewoonster) me halen om samen te gaan wandelen/joggen wat we sinds 2 dagen doen. Ik vroeg haar of ze iemand verwachtte en dat ik iemand aan de poort gehoord had. Nee ze verwachtte niemand. Wij naar buiten en aan de poort staat er een mevrouw met een jonge gast.  Ze springen recht en Angela begroet hen hartelijk, ze kent hen van het project waar zij voor werkt.  De vrouw spreekt enkel Luganda, de jonge kerel komt mee om te vertalen voor haar en

Social Media oorlog

Het is een hele historie, lees mijn MO* bijdrage voor het volledige verhaal, maar ik moet het toch effe kwijt (na FB en twitter en MO*):  Waarom moet men altijd commentaar geven op een ander??  Waarom altijd elkaar afkraken? Waarom niet gewoon geloven in de goede zaak? Ik heb mezelf altijd beschouwd als een criticaster, een negativist, maar misschien moet ik beginnen geloven hoe anderen mij zien: als een positivist.  Ik geloof in de kracht van de massa, in de kracht van Social Media.  Ik geloof in het goede van elke mens, ook slechte mensen.  Zoek en gij zult vinden een positief iets in ieder (behalve misschien Joseph Kony).  Ik word er gewoon zo verdrietig van dat mensen het hele bewustzijnsproces van een ander zijn succes kunnen afkraken.  Bedenk dan zelf iets he! Soit, genoeg gezaag.  Ik geloof in de volgende boodschap: Stop Kony , en ik hoop dat jullie er mee in willen geloven, in de kracht van de massa. Indien niet, gelieve u te onthouden.  Maar,

To buy or not to buy land

Afbeelding
Spijtig, maar het huis en land waarvan in vorig bericht sprake was, is niet voor ons bestemd.  Het heeft te maken met papierwerk en officieel gedoe, en we hebben van verschillende kanten te horen gekregen dat we ons hier niet in zouden moeten mengen. Dus het zal voor een andere keer zijn. Een ander klein projectje waar ik een beetje mee bezig ben is het knippen van muzungu haar. Alle muzungu's hier gaan naar Kampala om hun haar te laten knippen en kleuren, aangezien hier niemand is die dat kan. Dus ik dacht een paar Oegandese meisjes tot kapster op te leiden, ook kleuren en een kleine ontspanningsmassage erbij (service).  Nu hebben ze hun 1e les gehad (met mij als model), onder het toeziend oog van een muzungu, en nu zouden ze natuurlijk nog wat meer moeten oefenen, met mij als begeleidster.  Krijg ik zelf toch wel wat schrik! Zoveel ken ik er nu ook niet van... En er zjin ook niet zoveel modellen voorhanden die het niet erg vinden om zich als proefkonijn te laten