Zoekend in de mist

                                   We denken allemaal dat wij niet de racisten zijn.   Het is onze rare buurman, of de eigenaar van dat ene restaurant die altijd met schijnbare tegenzin mensen met een gekleurde huid bedient. Toen ik besliste om te verhuizen naar Oeganda vond ik mezelf zeker geen racist. Van wit superioriteitsdenken had ik nog nooit gehoord. Maar het zit hem in de kleine dingen. Minuscule patronen en gedachtegangen waar ik me sinds kort bewust(er) van ben en die aantonen hoe diep ons wit superioriteitsdenken er in zit. Laat ik een voorbeeld geven uit mijn dagelijkse leven. Ik bestel veertig kilo mozzarella in Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Ik betaal, zoals altijd netjes vooruit, ook het transport om het tot Masaka te brengen. Ik geef mijn telefoonnummer, zodat de vrachtwagenbestuurder me kan bellen wanneer hij in de buurt van Masaka is, waar mijn ...

Daar zit ik dan. Heel ver weg van mijn familie. Met wie ik graag samen dit verdriet zou willen dragen. Verdriet dat alleen maar om mezelf gaat. Want ons moemoe, die is erg blij eindelijk haar achtjaarlange wens toegestaan te krijgen: om weer bij haar man te zijn. Om over zijn buikske te kunnen wrijven bij het slapengaan. Om elkaar te kunnen vertellen over de fratsen van het laatste achterkleinkind. Acht jaar geleden is de liefde van haar leven gestorven. Enkele jaren later is ze in een ouderlingenflat gaan wonen waar ze elke dag eten geserveerd krijgt en dagelijks iemand langs komt om te zien of alles oke is. Haar zeven dochters en zonen kwamen dagelijks langs, de kleinkinderen wat minder maar ook af en toe. Bij mijn jaarlijkse bezoekjes aan België ging ik ook steevast langs. Het was altijd fijn haar te zien, hoewel ik de geestelijke achteruitgang zag. Niet veel, maar vierennegentig jaren zijn er heel wat. Elk jaar nam ik afscheid met in mijn achterhoofd dat het misschien de laa...

“ Vergeef ons onze zonden, gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren .” - uit het ‘Onze Vader’, christelijk gebed   Wie van jullie is niet opgegroeid met dit gebed? Ik kan het zingen, declameren, murmelen of innig reciteren, naargelang van mijn stemming. Niet dat ik dit specifieke gebed vaak gebruik tijdens mijn meditaties. Ik zoek mijn heil meestal bij sanskriet gebrom dat ik niet begrijp maar dat me wel makkelijk in hogere sferen brengt. Door een diepe dialoog deze week kwam ik tot de vaststelling dat ik de relatie met mijn  giftige ex nog geen passende plaats heb gegeven. ‘Vergeving’ is het belangrijkste aspect dat nog mist om dat hoofdstuk af te sluiten. Genade hebben met hem, maar vooral ook met mezelf. Vergiffenis schenken aan iemand: ü   Die nauwelijks benzine in jouw auto gooide of onderhoud betaalde maar er wel dagelijks gebruik van maakte; ü   Die bijna drie jaar gratis bij je gewoond en gegeten heeft; ü   Die betrapt werd met een ander...