Triestig nieuws

Alles is goed met mij en Reggie, maar gisteravond is er een muzungu dood gereden in Masaka. Iemand die we allen kennen natuurijk, zo groot is de blanke community hier niet. Ik kende hem niet heel goed, maar het voelt heel gek. Hij was net getrouwd vorige maand met een Oegandese vrouw, ging gisteren na een feestje naar huis, stond op de ring te pinken om af te slaan, tot er een bus vanachter op hen in rijdt. De bus had hen niet gezien.
De vrouw en haar kind zijn ok op een hoofdwond na, maar hij is onmiddellijk gestorven.
Het raakt me toch wel harder dan ik eerst dacht.
Niet dat je in Belgie niet dood gereden kan worden. Het is gewoon zo zinloos en doet je weer stil staan bij zaken die je anders voor lief neemt.

Gisteravond ben ik nog in het ziekenhuis geweest om de vrouw te troosten. Haar kende ik beter. Het deed me ook bedenken dat ALS ik hier iets meemaakt, ik liever ineens dood ben. In de emergency room hier wil ik liever niet terecht komen met een zware verwonding... Het is zo eenvoudig, basis, allemaal. Overal bloedspatten op de grond. Geen dokter te bekennen, enkel 2 verpleegsters die er wat verloren bij liepen. Niet wisten wat ze moesten doen met alle gewonden aan voorbijgangers die de bus van de weg had gemaaid. 
De dochter lag redelijk in shock maar wel in slaap te trillen op een bureau waar ze haar hadden neergelegd met wat lakens erover om haar warm te houden.
Familieleden van gewonden die zelf met hun eigen deken binnen komen omdat er anders toch niks te verkrijgen valt.
Zucht.