Sinterklaas spelen
Dat het toch wel heel leuk moet zijn om Sinterklaas te spelen, zei iemand me.
Dat valt soms nogal tegen.
Het is leuk, maar het bevestigd ook het beeld dat ze hier van blanken hebben: die hebben al het geld van de wereld (ze kunnen het zomaar uit de muur halen) en kunnen zomaar opeens voor je deur staan met kadootjes (kledij, speelgoed, een geit). Dus waarom hen niet alvast op straat aanklampen en ineens om schoolgeld vragen?
Wij zijn uiteraard heel blij met alle donaties en we maken er mensen ook heel blij mee, ik weet alleen niet of het een goede manier is om mensen onafhankelijk van hulp te maken.
Daarom dat we beslist hebben om hier geen NGO op te starten (de zoveelste) maar een bedrijf. Mijn belangrijkste criticus (danku I. en blijf dat doen aub!) vroeg zich af of een westers cafe wel past in de cultuur hier.
De Oegandezen die het kunne betalen willen zich maar al te graag spiegelen aan de Westerse cultuur. Degenen die het niet kunnen betalen kijken er naar op en vinden het al geweldig als ze zelfs maar gewoon je telefoonnummer hebben, gewoon om te kunnen zeggen dat ze een muzungu kennnen.
Een westers eetcafe openen past alleszins in onze denkwereld dat we willen bijdragen aan de ontwikkeling van Afrika, Oeganda. En wij denken dat we dat het beste kunnen doen door te investeren in een onderneming, personeel aan te nemen en een voorbeeld van goed management te geven (hopelijk dan toch ;).
Hier een cafe openen wil zeggen dat de plaatselijke economie meer verkoopt en dus beter draait. We willen zoveel mogelijk met plaatselijke producten werken, hoewel we voor de echt lekkere zaken wel naar Kampala moeten. Dat creëert dan ook weeral economie, want we zullen niet zelf over en weer gaan elke week om inkopen te doen!
Daarbij willen we uiteraard ook onze boterham met kaas en ticket naar Belgie kunnen blijven betalen. Dat zijn muzungu uitgaven, dus hebben we ook een muzungu inkomen nodig :)
Het is nog niet definitief, maar we zijn aan het onderhandelen over die mooie plek (zie vorige blog), dus allemaal mee duimen dat we tot een overeenkomst kunnen komen qua huurprijs!
Het andere goede nieuws is dat we dankzij jullie eerdere donaties nog een meisje naar school kunnen sturen. Justine is niet al te slim (2x 5e klas, 2x 6e klas gedaan), maar ze weet dat zelf en wil heeeeeeeel graag een opleiding tot kapster volgen. Opleiding duurt 6 maand en kost 100 euro. Dat kan ze niet betalen, ze heeft geen andere opleiding en weet niet hoe zelf aan het geld te komen (voor haar is dat gigantisch veel geld).
Samen met onze lokale hulp hebben we haar gescreend (haar engels is al helemaal niet om over naar huis te schrijven) en goed bevonden.
Ze start maandag!
Hopelijk kunnen we dan over 6 maand een foto van haar posten met haar diploma op zak :D
Heel veel dank ook aan moeke Rietje, dankzij haar hulp hebben we Justine en haar nood gevonden :)
Dat valt soms nogal tegen.
Het is leuk, maar het bevestigd ook het beeld dat ze hier van blanken hebben: die hebben al het geld van de wereld (ze kunnen het zomaar uit de muur halen) en kunnen zomaar opeens voor je deur staan met kadootjes (kledij, speelgoed, een geit). Dus waarom hen niet alvast op straat aanklampen en ineens om schoolgeld vragen?
Wij zijn uiteraard heel blij met alle donaties en we maken er mensen ook heel blij mee, ik weet alleen niet of het een goede manier is om mensen onafhankelijk van hulp te maken.
Daarom dat we beslist hebben om hier geen NGO op te starten (de zoveelste) maar een bedrijf. Mijn belangrijkste criticus (danku I. en blijf dat doen aub!) vroeg zich af of een westers cafe wel past in de cultuur hier.
De Oegandezen die het kunne betalen willen zich maar al te graag spiegelen aan de Westerse cultuur. Degenen die het niet kunnen betalen kijken er naar op en vinden het al geweldig als ze zelfs maar gewoon je telefoonnummer hebben, gewoon om te kunnen zeggen dat ze een muzungu kennnen.
Een westers eetcafe openen past alleszins in onze denkwereld dat we willen bijdragen aan de ontwikkeling van Afrika, Oeganda. En wij denken dat we dat het beste kunnen doen door te investeren in een onderneming, personeel aan te nemen en een voorbeeld van goed management te geven (hopelijk dan toch ;).
Hier een cafe openen wil zeggen dat de plaatselijke economie meer verkoopt en dus beter draait. We willen zoveel mogelijk met plaatselijke producten werken, hoewel we voor de echt lekkere zaken wel naar Kampala moeten. Dat creëert dan ook weeral economie, want we zullen niet zelf over en weer gaan elke week om inkopen te doen!
Daarbij willen we uiteraard ook onze boterham met kaas en ticket naar Belgie kunnen blijven betalen. Dat zijn muzungu uitgaven, dus hebben we ook een muzungu inkomen nodig :)
Het is nog niet definitief, maar we zijn aan het onderhandelen over die mooie plek (zie vorige blog), dus allemaal mee duimen dat we tot een overeenkomst kunnen komen qua huurprijs!
Het andere goede nieuws is dat we dankzij jullie eerdere donaties nog een meisje naar school kunnen sturen. Justine is niet al te slim (2x 5e klas, 2x 6e klas gedaan), maar ze weet dat zelf en wil heeeeeeeel graag een opleiding tot kapster volgen. Opleiding duurt 6 maand en kost 100 euro. Dat kan ze niet betalen, ze heeft geen andere opleiding en weet niet hoe zelf aan het geld te komen (voor haar is dat gigantisch veel geld).
Samen met onze lokale hulp hebben we haar gescreend (haar engels is al helemaal niet om over naar huis te schrijven) en goed bevonden.
Ze start maandag!
Hopelijk kunnen we dan over 6 maand een foto van haar posten met haar diploma op zak :D
Heel veel dank ook aan moeke Rietje, dankzij haar hulp hebben we Justine en haar nood gevonden :)
 |
| Justine en moeke Rietje |
goed zo Moeki!!! cool zo met je indisch t-shirt in Uganda!
BeantwoordenVerwijderen