Plannen en de verwezenlijking...

Vorige week heb ik mijn agenda weergegeven. Sommigen vinden het leuk om lezen wat ik hier doe, anderen vragen zich af: "Hoe, ging jij daar geen project opstarten?"

No worries, dat is nog steeds het plan, maar het is niet zo evident om daar mee te beginnen, effectief in de praktijk bedoel ik dan.

Je hebt gewoon de hulp van anderen nodig, en voor je die hulp krijgt, willen ze je wat beter kennen. 

Dus ga ik naar het Babyhome, ga ik naar de kerk en ga ik bijna elke vrijdag naar de muzungu BBQ @ Cafe Frikadellen om mijn gezicht te laten zien en te socializen. 

Ik ben ondertussen in het Afrikaanse ritme terecht gekomen (gelukkig) en neem wat er op mijn pad komt.

Gister onverwacht in Kampala gaan shoppen, waarbij ik een (nieuwe) vriendin uit de nood hielp door haar bij mij te laten slapen, aangezien ze haar enige sleutel van haar kamer kwijt was en het al erg laat was.

Krijg ik 's morgens een smsje van een muzungu die me vraagt te helpen knutselen met een een groep meiden (10-17 jaar), dan doe ik daar met liefde aan mee. 

Ik doe ervaring op en de mensen (of toch al eentje) leren me kennen als een knutsel-grage, oplettende assistente.

Belt er niemand, lees ik op internet iets over het ontwikkelen van het brein van een klein kind en een bepaald soort vormen-slinger die daar bij kan helpen, dan schilder ik die slinger zelf en breng hem naar het babyhome.

Ondertussen werken we aan onze nieuwe website en proeven de naam van onze organisatie om te zien of we er effectief tevreden mee zijn.

Zodra de website online komt zullen jullie het uiteraard direct weten, maar het heeft nog heel wat voeten in cyberspace nodig...