Bezoek gevangenis

Donderdag, vrijdag en zaterdag hebben we veel gebrainstormd en ge-mind-mapped. Dat laatste is een super tool om te zorgen dat je op dezelfde golflengte komt en ook gewoon om alle losse brainstorm ideeen ordentelijk te plaatsen. 

Als het lukt zal ik er een copy van hierop zetten, niet al te leesbaar voor jullie, maar het ziet er mooi uit!

Zondag kwam de eigenaar van onze banda, een Deense pastor die hier een gigantisch project ivm kinderen heeft lopen, evenals verschillende kerken heeft opgezet, ons vragen of we mee wilden op bezoek naar een gevangenis. We zaten al heel de week binnen, we moesten toch eens wat van Masaka zien! (dat had hij dan toch opgemerkt, dat we nog niet zoveel gedaan hadden buiten onze banda). 

Wij mee, samen met nog een stuk of 5 Muzungu's en een 7-tal Oegandese kerkgangers.

Na een half uurtje rijden kwamen we bij een piepklein domeintje, ik denk een halve hectare groot. 1 groter gebouw in het midden, een klein opzij en ommuurd met een heg met veel gaten in. 

Een 40-tal gevangenen, allemaal mannen, gekleed in een knalgele t-shirt en short, meesten blootsvoets. Wij kregen uiteraard eerbiedig een bankje aangeboden om op de 1e rij te zitten, de gevangenen gingen voor ons op de grond of een baksteen zitten.

De Oegandese pastor deed een intro, veel halleluja's en amen's, dan de Deense pastor en toen moesten wij onszelf natuurlijk voorstellen. Het hoort er allemaal bij. Ik word er niet minder zenuwachtig van, hoewel het toch al een heel klein beetje begint te wennen om voor publiek te staan en iets over mezelf te vertellen.

Ik zag het ongeloof in hun ogen toen ik zei dat we sinds een week terug in Oeganda waren om hier te komen wonen. 

Wát? In Oeganda? Jij hebt alle luxe en jij komt naar een arm land als dit??

De pastor zei het ook nog een keer, dat het fantastisch was dat mensen als wij alle luxe en goede dingen in ons land achterlieten om in hun land te komen wonen.

Zij bekijken dat uiteraard heel anders. Wij komen naar hier voor de rust, de natuur, het tragere levensritme, en zij zouden niet liever doen dan in onze snelle,  rijke consumptiemaatschappij stappen.

De wei is toch altijd groener aan de andere kant...

Na onze voorstelling volgde er een soort van mis, niet klassiek, meer een soort samenzijn voor God en Jesus, met nog meer halleluja's en amen's. 

Het ontroerde me wel om de muzungu pastors te zien bidden met de gevangenen, bij die ene kwam zelfs het haar op zijn armen overeind. Hij geloofde echt in zijn woorden, er lag gevoel in, je zag dat hij er kracht uitputte voor de gevangene, die na deze mis een Born Again Christian was. 

Ik ben niet zo'n God-mens, maar geloof wel in 'iets', hoe het ook benoemd wordt, en datzelfde gevoel herkende ik in het kippenvel van de muzungu pastor wanneer ik mediteer.

Tijdens het hele gebeuren mediteerde/bad ik op mijn eigen manier, voornamelijk over onze eigen plek, dat we een mooie, goede, interessante locatie mogen vinden (liefst nownow) waar we ook inkomsten uit kunnen halen.

Wie weet hebben we ze al gevonden, dit weekend gaan we er heen om de sfeer op te snuiven. Om het spannend te houden vertel ik nog niet meer dan dat, haha!

Morgen vertrekken we eerst naar Mbabara en later Fort Portal, om ook daar te sfeer op te snuiven en een babbel te doen met iemand van Matendo. Matendo is een project waar Jacky mee haar schouders heeft onder gezet, een vrijwilligster die ik vorig jaar heb leren kennen. Ook een heel mooi en interessant project, waar we misschien ook iets voor kunnen betekenen.

Laat ik eindigen met de gevleugelde woorden: we zullen wel zien! Voorlopig gaat het ons om orienteren en informeren. En tijdterwijl ook genieten van het land en het beter leren kennen.

Weraba! (tot ziens)

PS: Alle muzungu's, behalve wij, waren zo slim om een camera mee te nemen. Spijtig voor jullie kunnen we dus geen fotos van de gevangenis laten zien.