Voorlopig laatste uitstapje in Uganda: Sipi Falls

Na een week van veel nadenken en lezen en babbelen en Bonanza spelen, wou ik in het weekend nog een stapje in de wijde oegandese wereld zetten, en koos voor Sipi Falls. 
Deze 3 watervallen liggen noordoost in Oeganda, in de buurt van Mount Elgon, bijna tegen de Keniaanse grens aan. Een halve dagreis vanaf Mukono.

Vrjidagavond vertrok ik reeds naar Jinja, alwaar zich de Bujagali Falls bevinden. Dit zijn niet echt watervallen, maar een serie van 'rapids' waar alle rafters overheen gaan. Niet echt veel soeps. De backpackers waar ik sliep lag wel heel mooi aan de rand van de Nijl, met een mooi uitzicht, evenals 'showers with a view over the Nile'. 
Leuk, ware het niet dat zich hier ook alle boertige muzungu's verzamelen die net een raft gedaan hebben en al hun adrenaline hier komen wegdrinken tot heeeeel laat in de nacht.

Nu had ik wel express voor deze locatie gekozen, om het oegandese backpackers-leven van wat dichter bij te bestuderen, in het kader van misschien in de eventuele toekomst een cocktail bar te openen. 
Van dat idee ben ik vlug genezen. Muzungu's die enkel (of vooral) reizen om te feesten en zich volledig lazarus te zuipen (en daartoe is een cocktailbar uitermate geschikt) hebben volledig geen respect voor de medereiziger die al in haar bed ligt, doen het licht te pas en te onpas aan zonder het weer uit te doen (ook niet als je dat vraagt, want dan liggen ze al half comateus op iemand anders zijn bed te stinken), kotsen net naast je raam (nog een geluk niet binnen) en roepen heel de nacht met elkaar (praten kan niet meer als je zat bent?). 
Om maar te zeggen dat ik daar geen oog heb dicht gedaan en volledig mijn bekomst had van muzungu-reizigers.

De volgende dag heeft Tyas me vervoegd in de taxi naar Mbale, een iets of wat groter dorpje/stadje, waar we ook weer moesten overstappen richting Kapchorwa. Een uur met 11 volwassenen in een normale gezinswagen. Opgepast, wel met ruime koffer, de 3 mensen die daar samen met een autoband en 2 rugzakken inzaten hadden eigenlijk nog het minst te klagen vind ik. 
Wat met de kerel die elke keer tussen zijn benen gegrepen werd als er geschakeld moest worden (aangezien hij mee op de chauffeursstoel zat)?

Ik zei tegen de dame naast me: dat jullie dit blijven pikken?? "Tsja, this is Africa, but I would'nt pay the normal fare price if I was to sit in the trunk!"


Na de vermoeiende en hete reis, kwamen we aan in Moses Campsite. Een simpele accomodatie, maar met prachtige uitzichten op Sipi 3 en de Karamojalands in de verte. Echt heel erg mooi en rustig.
Hoewel rust relatief is in Afrika, want ook hier hoor je van alle kanten gelach en geschreeuw, radio en tv (voetbal uiteraard). 


Nog diezelfde middag begonnen met het eerste deel van de wandeling naar Sipi 1 en 2. De watervallen liggen niet bij elkaar. Aangezien het heel warm was stelde onze gids voor om een (1) boda te nemen. Wij met 4 volwassenen op 1 boda, op een heel steile, stoffige bergweg. 
Gelachen dat we hebben! En dan vooral de villagers met ons. Maar toch respect voor die boda-drivers, we zijn geen enkele keer tegen de grond gegaan, alle potholes ten spijt. 


Beschrijven van de watervallen is moeilijk, bekijk de fotos, die spreken voor zichzelf. 
Verder is Moses Campsite en gids Juma een aanrader.