Vragen die ik krijg van jullie

Ok, soms krijg ik wel eens een vraag van jullie over hoe hier een en ander verloopt. Bij deze heb ik ze allemaal een keer opgelijst en zal er een antwoord op proberen formuleren. Het is een hele boterham, veel leesplezier.
Als je nog meer vragen hebt: shoot!

Het weer
Heerlijk. Soms wat warm, maar regelmatig een stevige regenbui zorgt ervoor dat het stof weer gaat liggen en dat Oeganda zo groen blijft als het is.
Blijkbaar begint het droge seizoen nu ongeveer, en we voelen het wel al een beetje. In die zin dat het wat minder regent (normaal ongeveer 1x per dag), en ook meer hevige onweders die een paar uur kunnen duren, en waarbij de temperatuur gevoelig daalt.
De rest van de tijd schijnt de zon uitbundig, te warm om echt in te liggen zonnen, buiten het feit dat hier ook geen lekkere relax zetels voorhanden zijn. Maar ik heb wel al een aardig kleurtje!

Ontspanning
Ik heb geen flauw idee wat de Oegandezen doen als ontspanning. De mannen voornamelijk op cafe naar de voetbal op tv kijken denk ik, de vrouwen zondags naar de kerk gaan? Misschien is dat iets te veel vooroordeel, ik weet het gewoon niet. Feit is dat de gemiddelde vrouw hier niet zo heel veel vrije tijd heeft, omdat alles meer tijd kost om te doen.
sOchtends opstaan en vuur aanmaken om water te koken voor wat thee, wat dan als ontbijt geld voor het hele gezin, neemt al snel meer tijd in beslag dan effe de snelkoker aanzetten.
Steven, de Oegandees die hier regelmatig aanwaait op Besaniya, heeft ondertussen het kaartspel “Bonanza” onder de knie en speelt het graag.

Wij, de vrijwilligers, zitten meestal wat te lezen, te puzzelen (sudoko en aanverwanten), te niksen of te babbelen. Af en toe een spelletje Bonanza.
Andere ontspanning is uit eten gaan, wat we nog maar 2x gedaan hebben, of op safari tocht voor een weekendje.
Ook wel eens een fimpje zien op iemand zijn laptop (heeeeeel af en toe) of onze blog bijwerken. Ik heb ook een leuk (verslavend) spelletje op mijn netbook staan dat ik wel eens speel tot een kot in de nacht.
Vandaag is iedereen nogal op zichzelf omdat we gister nog een keer zijn uit geweest, en iedereen is nogal moe, maar meestal kletsen we er een eind op los samen.
Vaak knuffel ik ook met de kat, of speel een beetje met de hond. Dat laatste duurt nooit lang, want ze is heel lief, maar ook nog jong (1 jaar schat ik) en snel iets te ontstuimig.

Het eten
Nog een andere ontspanning is koken voor de hele groep vrijwilligers. Tot gister waren we nog met 11, wel een beetje een grote groep om voor te koken, maar er gaan er 4 weg, wat de groep wat hanteerbaarder maakt qua aantal om voor te koken.
Ik ben hier aangekomen met de verkondiging dat ik niet graag kook, een gegeven waar ze ondertussen al mee lachen. Ze hebben allemaal begrepen dat ik niet kán koken, maar ondertussen zien ze de lekkerste dingen uit mijn potten komen.
Ofwel kunnen de meesten nog minder koken dan ik, ofwel hebben ze minder inspiratie, ik weet niet. Thuis (in Belgie) vind ik het lastigste om een keus te maken: wat ga ik weer eens maken. Een luxeprobleem ik weet het. Hier kijk ik naar wat ik nog heb liggen na mijn laatste marktbezoek, en bedenk dan wat ik met die ingredienten kan maken. Je kan hier niet veel lang laten liggen, zelfs aardappelen of wortelen die in een donkere voorraadkast liggen niet. Er komt overal snel schimmel en fruitvliegjes opzitten.
Dus heb ik al een keer een soort van gratin gemaakt, een bananencake, een curry, spaghetti en al heel dikwijls guacamole.
Avocados zijn hier in overvloed, altijd rijp, groot en heerlijk van smaak.
Dit zijn allemaal geen erg moeilijke gerechten, het is moeilijker om er wat van te maken wegens het gebrek aan sommige ingredienten. Sommige mensen hier maken dagelijks een portie groenten (meestal aubergines, sperziebonen of wortelen) met wat droge rijst of pasta klaar.
Ik ben nou eenmaal een sausjesmens. Dus ik giet er wat melk of water bij, nog wat kruiden en zie wel wat er van komt. Tot nu is het altijd al goed gelukt. Behalve de curry. Voor mensen die van pikant houden was ie lekker, maar ja, ik hou daar niet van.
Morgen ga ik spaghetti maken voor iedereen.

Nog een heel belangrijk iets dat ze hier importeren en dagelijks aanwezig in de supermarkt voor een grootverbruiker als ik: mayonaisse! Hip hoi driewerf hoera. Op mijn brood eet ik dikwijls een schijfje avocado of tomaat (of beide) met een kwak mayo erbij.
Heerlijk!
Er worden ook pringels en Nutella ingevoerd. Aan dat laatste heb ik vooralsnog kunnen weerstaan.
De plaatselijke Baileys heb ik ook pas ontdekt: Amarula, een soort van Baileys uit Zuid Afrika. Heel lekker.
Kaas voeren ze hier ook in: cheddar of mozarella, maar het smaakt niet zoals wij kennen, en heeft al na 2 dagen en ranzige bijsmaak.
Yoghurt eet ik hier bijna dagelijks, erg lekker. Deze wordt verpakt in een plastiek zakje.
Verse ananas, zalig. Al een paar dagen niet gegeten wegens geen rijpe gevonden op de markt, of ze vroegen teveel, en dan moet ik het al niet meer hebben.

Uit eten doe ik niet dikwijls. De resto’s zien er meestal nogal smerig uit, en het eten is ongeveer overal hetzelfde. Dikwijls hebben ze geen menu kaart en moet je gewoon zeggen wat je wil: rijst, posho, chips of matooke met beef-, chicken- of goat stew, of soms ook vis. Niet veel mis mee, maar niet mijn ding. Ik heb 1x een chickenstew gevraagd en niets van gegeten. De soort van saus/soep die er bij zit is altijd heel erg lekker, maar dat vlees! Bweik. Gewoon gekookte taaie kip. Echt niet weg te krijgen. Ik heb het mee genomen voor de hond en de kat.
Meestal neem ik tegenwoordig vis, en die is echt hemels.

Als we naar meer westerse resto’s gaan heb ik wel al heel lekker gegeten.
Een keer pizza, een keer kippenburger, allemaal heel goed.

Veiligheid
Nog nooit heb ik me hier bedreigd of onveilig gevoeld. Ook niet als ik met 500.000 shilling over straat loop (bijna 200 euro, een fortuin hier). Als ik massage les geef staat mijn rugzak (met camera en geld ed) ergens tussen de meisjes en ik heb er volledig vertrouwen in. Stelen is hier niet aan de orde. De juf laat zelfs smiddags haar handtas achter als ze met mij gaat lunchen. Behalve uiteraard de gsm, die moet altijd mee.
Als ik eerst op de markt iets koop en dan in de supermarkt kom waar ze net hetzelfde verkopen, dan zeg ik gewoon dat ik dat al had. Ik heb geen bonnetje als bewijs, maar ze geloven je. Er zal ook niemand op het idee komen om daar over te liegen denk ik.
Misschien dat dit op het platteland wel anders is, omdat daar nog veel meer armoede is, en ze ook helemaal niet gewend zijn aan luxe artikelen zoals een pen, papier of een camera. Dat kom ik in Ngoma misschien wel te weten (in positieve zin uiteraard).
sAvonds na donker kom ik meestal niet meer buiten. De keren dat ik dat wel doe en ik moet een boda terug naar huis nemen, ben ik wel iets ongeruster, maar dan meer omdat er naar het schijnt nogal veel dronkenschap heerst, dus is het verkeer nog onveiliger dan anders. Velen rijden ook zonder licht om benzine te sparen. En dan die donkere koppen overal. Als ze niet lachen zie je die dus echt niet lopen als er geen straatverlichting is he!

Ook tussen de vrijwilligers onderling heerst er een groot saamhorigheids- en beschermingsgevoel. Heel prettig. Gister bvb toen we uitgingen, viel er een dronken man tegen mij aan. Onmiddellijk stonden er 2 vrijwilligers aan mijn zij en trok Steven (onze Oegandese buurman) mij weg.
Toen ik (alleen en vroeg) naar huis ging, is er een mannelijke collega mee naar buiten gegaan om een goede (lees: niet dronken) chauffeur voor mij te zoeken en te zien dat ik veilig weg geraak. Ik kan dat zelf natuurlijk ook, maar het is erg prettig te weten dat je op mensen kan rekenen.

Reacties

  1. Hey zussie,

    Super leuk om zo wat meer gewone dingen voor jouw te lezen dank je!

    dikke zoenen xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hey metertje
    ik ben het thirza
    wat fijn om te weten dat je het zo leuk hebt. Ik heb ook goed nieuws: ik heb een 22/25 op latijn voor een caput test. goed he
    ik mis je
    maar we zijn niet pessimistisch en we zeggen: have fun
    kusje
    thirza

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lenke,

    Bedankt voor je al info over Oeganda- zeer verhelderend...haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. De zin die we hier uit onthouden, is zonder enige twijfel "Yoghurt eet ik hier bijna dagelijks, ook erg lekker, uit een plastiek zakje."
    Maken ze daar hun zakken van een ander materiaal of mogen we dat echt letterlijk opvatten?
    Zeer intrigerend... =D

    BeantwoordenVerwijderen
  5. hey lenke

    fijn om allemaal even te lezen,
    we zijn alweer wat rijker met al die info
    laat de yoghurt maar smaken en de advokado s ook
    ik zit binnen een paar dagen bij de lassie, normaal gezien niet in een plastiek zakje
    alhoewel het water in t zuiden meestal in kleine zakjes verkocht wordt, dan ist al zeker zuiver
    k zal dan eens aan je denken he
    schol

    dikke knuffel moeti

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik kijk uit naar je opbouwende kritiek!

Populaire posts van deze blog

A thought about voluntarism

Verassingslunch door collega's

De ondankbare vluchteling