Lesgeven

Mja, mijn zuske had dan toch wel wat gelijk: geduld kan je toch leren. Nu niet dat het al zoveel beter is met de pc-studenten en mijn geduld, maar ik merk toch lichte verbetering. Zowel in hun vaardigheden met de muis, als in mijn geduld.
En zoals overal zijn er ook hier slimmen en dommen, jammer genoeg wel heel veel dommen. Sommigen zijn echt ni te doen, maar goed: geduld.
Van 1 groepje denk ik dat ze wel toe zijn aan een introductie internet, of wie zelfs excel. Het probleem is alleen dat ik niet meer goed weet wie dat waren… ik herken hun gezichten al heel goed, het is niet meer gewoon 1 grote zwarte massa, maar ook nog eens weten in welke groep ze zitten, en of ze nu al wel goed mee zijn of niet, das toch nog net iets te veel gevraagd.

Vandaag slechts aan 1 groep les gegeven (normaal eentje in de ochtend en eentje in de namiddag) omdat ik met teacher Emma (Emmanuel voor de officielen onder ons) heel de voormiddag bezig ben geweest met het verbeteren van hun puntensysteem. Das echt ongelooflijk hoe archaisch ze daar mee omgingen. Als ze nu gewoon geen computer zouden gebruiken, dan begrijp ik het, maar ze gebruiken excel, maar dan op zo’n omslachtige manier… daar voel ik me pas echt nuttig. Dus wel heel erg leuk.

Gisteren moest ik van de Headmistress stoppen met lesgeven om 3u, omdat ze me nodig had.
Dus ik braaf na een half uur de les gestopt (de laatste leerling was net 5 min geleden binnen gestapt, maar ja, eigen schuld) en naar het bureau van de Headmistress. Die schoof een stapel handbeschreven papier naar me toe en zei: “I need that on the computer.”
Dus ikke braaf een rapport in Word getypt.
Mijn medevrijwilligers vonden dat ongehoord en grof en daar was ik toch niet voor, maar ik vond het eigenlijk heel leuk. Eindelijk kon ik nog een keer op een deftige manier mijn capaciteiten benutten, en niet eindeloos herhalen hoe je een woord eerst moet selecteren alvorens je het vet of onderstreept kan maken. Heerlijk!

De massageles ligt al 2 weken stil. 2 weken geleden zat ik daar al een half uurtje te wachten tot een leerling zei dat Madame Rose niet zou komen. Ikke weer naar huis, want 40 van die pubers die bang van me zijn alleen toespreken, dat zag ik niet echt zitten.
Deze week was het IDI DAY, een islamitische feestdag, en ook een officiele feestdag, ondanks dat hier slechts een minderheid islamitisch is. Daar ben ik dan ook zelf achter moeten komen dat het geen les was, maar goed. Weeral een extra verlof dag. Ze hebben hier misschien niet veel officieel betaalde feestdagen, maar ik zit toch regelmatig thuis. En dat het onbetaald is, tsja, dat doet er in mijn vrijwilligersgeval niet veel toe natuurlijk.

Morgen vertrekken we met 4 vrijwilligers nog een keer op trip voor het weekend, deze keer naar Murchison Falls. Volgens andere vrijwilligers die deze trip al gedaan hebben absoluut de moeite waard: olifanten, giraffen, neushoorns, nijlpaarden, misschien een luipaard… wildlife genoeg to enjoy!

Reacties

  1. Zeg Lenke, je schrijft ergens "1 grote zwarte massa"! Met al jouw vrije tijd, feestdagen en andere, en het goe weer daar, ben je nu zelf ook al bruin aan 't worden? Gaan we je later nog herkennen?
    Vertel ook eens wat meer over het weer daar, het eten, ontspanning, ...
    Geniet van je verlof en weekend he!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hé Lenke, toch héél wat om handen blijkbaar ;-)
    nog héél véél geduld toegewenst alvast!!!
    groeten
    pascal

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Haha natuurlijk heb ik gelijk :p(doet een happy dansje :p)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik kijk uit naar je opbouwende kritiek!

Populaire posts van deze blog

A thought about voluntarism

Verassingslunch door collega's

De ondankbare vluchteling