Gebeten!

Gebeten door een wild dier, dat overkwam me het voorbije weekend.
We zijn met 4 vrijwilligers het National Park “Murchison Falls” gaan bezoeken. Heel tof, echt de moeite, alleen een beetje veel van hot naar her crossen, alles op Muzungu-time. Dat was wat minder en ook heel erg vermoeiend, maar voor de rest was het een hele mooie en leuke uitstap.
We hebben giraffen, olifanten, gigantische krokodillen, nijlpaarden, neushoorns en zelfs een luipaard gezien. Echt cool.

De 1e avond hebben we in een Community Based Guesthouse geslapen, wat inhoudt dat de inkomsten lokaal beheerd worden. De volgende ochtend een community walk waarbij verteld werd hoe de zaken vroeger liepen (jagen, baby baren en welkom heten in deze wereld, vrouw zoeken en trouwen).
Daarvoor liepen we van het ene hutje in de bush naar het andere, tot dus een wild beest mij aanviel en beet. Ik sloeg het weg, maar het liet niet los! Een snee van zeker 4 mm breed en 0,0001 mm diep in mijn voet, allemaal door die safari-mier.
Erg griezelig hoor!
Na 4x proberen en slaan op mijn voet en vooral die mier,   liet ze toch los.

Eenmaal in het park, werden we veilig beschermd door een ranger met AK47. Moest een dier aggressief worden en aanvallen, schieten ze eerst in de lucht als waarschuwing, en indien nodig doden ze het dier. Gelukkig komt dit zelden voor.
De ranger vertelde wel een verhaal (hoe lang dit al geleden is, evenals het waarheidsgehalte, laten we in het midden) van een Indier die uitstapte met zijn baby op zijn arm (uitstappen is verboden, evenals dicht bij de dieren komen, vooral als ze jongen hebben) om te poseren vlak bij een olifant met jong.
Nou, die olifant voelt zich uiteraard bedreigd, dus die grijpt die baby, gooit die weg en trapt de man dood. De baby bleef ongedeerd.
We zijn dus niet uitgestapt, behalve bij 1 plek aan het water waar ze zeiden dat het mocht.

Op een gegeven moment komen we bij een boom waar zogenaamd een luipaard in zit. We keken tegen de zon in, dus heel vaag zagen we het silhouet van een poot en af en toe een kop die bewoog. Je mag normaal niet van het track afwijken, maar de ranger hoopte op een goede tip en zei tegen onze chauffeur dat hij snel een toertje rond de boom moest maken, zodat we met het licht mee konden kijken en een foto maken. We moesten onze camera’s klaar houden, snel er naar toe, snel allemaal dezelfde foto nemen en snel weer terug naar het track, voor een andere ranger ons zag.
Wel cool, maar ook wel verboden. Van mij hadden we dat beest ook met rust kunnen laten.

Er was ook een waterval in het park (ah ja: Murchison Falls) en die was echt wel mega indrukwekkend. Zoveel geweld. Jammer genoeg hadden we ook hier maar net te tijd om wat fotos te nemen en toen moesten we alweer verder, terwijl ik wel nog graag daar had gezeten om te genieten van dit natuurgeweld.

Al met al een leuk weekend, maar heel vermoeiend.

Reacties

  1. Hej Lenke,

    Echt wel cool hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dag lieverd


    k hoop dan maar dat je beet intussen geheeld is
    kusje en dankje voor je berichtje en je belletje voor thirza
    ze was ontzettend blij

    dikke knuf moeti

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zeg Lenke, daar had je nu echt niet helemaal voor naar Uganda moeten gaan he! Voor een leuke mierensafari kan je in Belgiƫ ook terecht hoor. Alleen zal je hier dan misschien moeten bijbetalen per beet en liggen er hier natuurlijk geen luie paarden in de bomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oi oi geen gebijt he zeg! Dikke knuffel zussie xx

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik kijk uit naar je opbouwende kritiek!

Populaire posts van deze blog

A thought about voluntarism

Verassingslunch door collega's

De ondankbare vluchteling